Baza wiedzy / Choroba Haglunda-Severa
Choroba Haglunda-Severa, inaczej choroba Severa lub pięta Severa jest zaliczana do jałowych martwic i dotyczy kości piętowej. Powodem jej powstania jest niedokrwienie i przeciążenie chrząstki wzrostowej guza piętowego. Bywa mylona z deformacją guza kości piętowej, zwanej deformacją Haglunda charakterystycznej dla dorosłych.
Choroba Haglunda-Severa Występuje najczęściej u aktywnych sportowo i szybko rosnących dzieci (zazwyczaj 8-13 lat) po okresie szybkiego wzrostu i zwiększenia obciążeń treningowych. Czynniki predysponujące do rozwoju pięty Severa to między innymi zaburzenia wzrostu kostnego, długotrwały ucisk i obciążenie pięty (wynikające np. z nadmiernie obciążających treningów czy źle dopasowanego obuwia), zaburzenia hormonalne, wady anatomiczne stóp, nadwaga lub otyłość, a także predyspozycje genetyczne.
Objawy choroby Haglunda-Severa
Objawy choroby Haglunda to między innymi:
- Ból tylnej części pięty. Mogący powodować utykanie
- Nasilenie bólu po intensywnej aktywności fizycznej oraz przy zmianie obuwia z miękkiego na twarde,
- Tkliwość kości piętowej,
- Pięta najczęściej wizualnie nie jest zmieniona,
Powyższe objawy świadczą o zaawansowanej chorobie. Początkowe objawy są łagodne i mogą nie zwracać na siebie uwagi pacjenta.
W diagnostyce różnicowej bardzo ważne jest wykluczenie uszkodzenia w obrębie ścięgna Achillesa oraz nieprawidłowości w kości piętowej takich jak torbiele czy chrzęstniaki.
Diagnostyka
Podstawą diagnostyki jest wywiad, badanie lekarskie uwzględniające przeprowadzenie odpowiednich testów diagnostycznych oraz badanie obrazowe. Zwykle wykonuje się zdjęcia rentgenowskie w kilku projekcjach. Pozwalają one wykluczyć zmiany kostne. Jeśli dodatkowo lekarz podejrzewa uszkodzenia w obrębie tkanek miękkich (np. ścięgna Achillesa) może zalecić wykonanie USG lub rezonansu magnetycznego.
Leczenie choroby Haglunda-Severa
Odpowiednio wcześnie zdiagnozowana choroba Haglunda-Severa u dziecka jest leczona zachowawczo. Najważniejszym elementem jest fizjoterapia mająca na celu stworzenie warunków do zagojenia się przeciążonej chrząstki wzrostowej czyli zmniejszająca napięcie (ew. przykurcz) ścięgna Achillesa, korygująca ustawienie tyłostopia etc. Ważny jest również dobór odpowiedniego obuwia. Zastosowanie znajdują również wkładki ortopedyczne. Leczenie zachowawcze obejmuje również stosowanie leków o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym oraz wdrożenie odpowiedniej rehabilitacji. Leki mogą być stosowane doustnie lub w formie miejscowej – maści lub żelu
Powrót do sportów i obciążania kończyny powinien odbywać się stopniowo, pod okiem fizjoterapeuty.
